Сама я писала Көрінген бой жет- адамның өмірінде шарасыз кез басады, қашан қабылдауға қажетке өте маңызды шешімді: таңдап ал- өзінің келешек кәсібін. Айту болмайды, не мәселе сол абсолютті абайсызда келеді. Әке-шеше, тәрбиешілер және мұғалімдер ақырын-ақырын бізді осы ойға үйретеді. Алғаш олар бала-шағаларға Джанниның Родари өлеңдерін туралы ана, немен қаракеттер оқиды аңқы-, қарамастан және ұлдар себе ұсынады, как теңізшілермен болады, қарамастан және оның күртелері теңізбен және балықпен пропахнут. Ал қыздар туралы ақ докторлық шапандарда қиялдайды және өзінің қуыршақтарының барлық ықтимал және нанғысыз қыңқыл-сыңқылдардан ауруды қаратады. Кейін кез басады, қашан бізге өте жанға деген болу қала- ұқсас. Біз осындай табысты, пішінді, ақылды болу қиялдаймыз, сияқты біздің кумирларымыздың. Армандар туралы кәсіптерде әртістің, сценаришілердің, іскерлердің, бағдарламашылардың, саясаткерлердің келеді. Бірақ және олар, сияқты правило, долговечны. Он шестнадцать-жеті жаста біз уже дүние-мүліктерге деген нақтырақ қара- білеміз. Сол кезде келешек кәсіптің талғамы, қандай біз зейінді, сипаттарды ана байланысады имеем
